Cahit GÜNAY

KÖYÜM

 

Özleyip köyüme gittim ben amma

Orda da tas tava yitmiş be Reis

Selam verdim eşe dosta hesapsız

Dostunda vadesi yetmiş be Reis

 

Gördüm bu günümüz dünü sürümüş

Dedikodu fitne almış yürümüş

Edep hayâ töre vardı çürümüş 

Oda sesiz sessiz bitmiş be Reis

 

Çevreme dolunca astarsız yüzler

Boynuma yapıştı kan gölü gözler

Dillerde kurşuni kimliksiz sözler

Fitneyi Kıblegâh etmiş be Reis

 

Sahibinin hatırı deyip sustukça

Sahip alan açtı kendi pustukça

Enikte bir aşkla kustu kustukça

Enik dedim amma itmiş be Reis

 

Emmi dayı teyze ede ve bibi

Görmüşler yaşarken hepsi de dibi

Ölene rahmet de kalan el gibi

Kırkyalan bağında yetmiş be Reis

 

Doyunca çok şükür Bey’e sayına

Kıymışlar zamanın GÜN ve AY’ına

Baktım da günümün düşen payına

Vefa kendim için ketmiş be Reis

 

Cahit GÜNAY

Şair – Yazar & Gönül Elçisi